Γεια σας. Ονομάζομαι Σωτηρία Λεβισιάνου και όλοι με φωνάζουν Σίσσυ. Είμαι από τα Δόκανα. Ζω στην Αθήνα ωστόσο τα καλοκαίρια μου είμαι πάντα στο νησί όλους τους μήνες. Είμαι φιλόλογος κι έχω τελειώσει το τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και εργάζομαι ως μεσίτρια.

Είμαι παντρεμένη κι έχω δύο παιδάκια 7 και 4 ετών. Είμαι παιδί του Κυθηραϊκού Συνδέσμου Αθηνών και ανηψιά του αείμνηστου Γεωργίου (Τζώρτζη) Καρύδη για χρόνια Προέδρου στο ιστορικό αυτό σωματείο.

Αποφάσισα φέτος να θέσω υποψηφιότητα για πολλούς λόγους, τους οποίους θέλω να σας αναφέρω.

Φέτος χρειάστηκε να πάω νύχτα στο Διακόφτι να πάρω μια φίλη που έφθανε με το πλοίο. Πηγαίνοντας, μετά τα Καστρισιάνικα, στο δρόμο προς το αεροδρόμιο επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι. Δρόμος χωρίς λευκή διαγράμμιση, χωρίς αντανακλαστικά στο οδόστρωμα, χωρίς προειδοποιητικές πινακίδες στις στροφές και εννοείται χωρίς φωτισμό σε καίρια σημεία! Δεν μπορούσα να οδηγήσω με ασφάλεια. Θύμωσα γιατί ειλικρινά υπάρχουν χιλιάδες λύσεις που δεν κοστίζουν. Στους Γαργαλιάνους της Μεσσηνίας για παράδειγμα, που πέρασα φέτος, έχουν τοποθετήσει στον κεντρικό δρόμο, ηλιακά σποτάκια. Τη μέρα παίρνουν την ηλιακή ενέργεια και το βράδυ φωτίζουν το δρόμο μια χαρά, ώστε ο κόσμος να οδηγεί με ασφάλεια.

Επίσης, κουράστηκα όλα αυτά τα χρόνια, να βλέπω ανθρώπους να εκμεταλλεύονται το νησί, σα να είναι τσιφλίκι τους. Να αποφασίζουν μόνοι τους για τις τύχες τόσων ψυχών. Βαρέθηκα να γίνονται έργα χωρίς προτεραιότητα, μόνο και μόνο για να μιλούν κάποιοι για τα νούμερα, κι όχι για τις πραγματικές μας ανάγκες.

Ο κεντρικός οδικός άξονας που εξυπηρετεί χιλιάδες κατοίκους παραμένει ο ίδιος επικίνδυνος δρόμος εδώ και χρόνια. Θάμνοι και ξερόχορτα αριστερά και δεξιά, σου κόβουν την ορατότητα. Στενοί και απεριποίητοι δρόμοι στα χωριά από τότε που ήμουν παιδί. Δε λέω πως είναι εύκολο να αλλάξει όλο το κεντρικό οδικό δίκτυο του νησιού, όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Αν δούμε το συνολικό συμφέρον κι όχι το δικό μας ή των φίλων μας, το νησί μας θα αναβαθμιστεί προς όφελος της κοινωνίας του τόπου, με ένα σύγχρονο, ασφαλή δρόμο που θα ενώνει όλο το νησί, από νότο ως βορρά.

Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο για μένα και για το νησί, παίζει το πολιτιστικό κομμάτι. Ο Κυθηραϊκός  Σύνδεσμος Αθηνών και η Κυθηραϊκή Αδελφότητα Πειραιά το διαφυλάσσουν σήμερα με όλες τους τις δυνάμεις. Πρέπει να βοηθήσουμε με τα σωματεία μας και το πραγματικό ενδιαφέρον του Δήμου, ώστε το καλοκαίρι τα παιδιά μας να μπορούν να μάθουν την ιστορία του τόπου μας που είναι τόσο μεγάλη, ένδοξη και όμορφη. Να μάθουν την λαογραφία μας. Τους χορούς μας, τις ενδυματολογικές επιλογές άλλων εποχών, την πλούσια Κυθηραϊκή Διάλεκτο με τις ιταλικές, κρητικές και δωρικές τις προσμίξεις, που χρησιμοποιείται ακόμη και μέχρι σήμερα αλλά δυστυχώς όλο και λιγότεροι είναι αυτοί που μπορούν να καταλάβουν και να χρησιμοποιήσουν τις υπέροχες αυτές λέξεις. Όλα αυτά μπορούμε να τα κάνουμε πράξη με θερινές δραστηριότητες πάνω στο νησί, ώστε να μπορούν τα παιδιά μας να έχουν γνώσεις και εμπειρίες, και να αγαπήσουν την μικρή τους αλλά περήφανη πατρίδα.

Ζητώ τη στήριξή σας για να μπορέσω να κάνω όσα ονειρεύομαι στο νησί που τόσο αγαπώ και θέλω να ζήσω μόνιμα εκεί στα επόμενα χρόνια. Εύχομαι καλή επιτυχία στον Ζαχαρία Σουρή και ελπίζω η επόμενη πενταετία να είναι αποδοτική, γεμάτη με νόημα και με περισσότερο ενδιαφέρον στους ανθρώπους του νησιού και ιδίως στα παιδιά μας.

Σας ευχαριστώ,

Σωτηρία (Σίσσυ) Λεβισιάνου

Υποψήφια στο Δημοτικό Συμβούλιο Κυθήρων